zabrskiego fotografa Otto Schydło. W latach 30 ubiegłego wieku fotograf ten zrobił serię przepięknych zdjęć pokazujących drewniane kościoły na Śląsku. Jestem w posiadaniu 20 z nich, są sygnowane, w menniczym stanie, także ręcznie robione obwoluty.
Otto Schydlo urodził się w 1929 roku, swoje atelier miał w Zabrzu przy ul. Niedziałkowskiego (dawniej Hindenburg Paulstrasse 6).
Przedstawiam kościół w Łączy - Latscha
Kościół Najświętszej Maryi Panny w Łączy – niezachowany do dziś drewniany, XV-wieczny kościół, znajdujący się niegdyś we wsi Łącza w województwie śląskim. Spalił się w 1994. Na jego miejscu w latach 1996-2000 wzniesiono nowy kościół. Pierwsze wzmianki w źródłach historycznych, dotyczących kościółka, pochodzą z 1447 (wzmianka w wykazie świętopietrza archidiakona opolskiego). Kościół był konsekrowany w 1490 roku. Na przełomie XVI i XVII wieku zamieniono go czasowo na zbór protestancki. Od początku XVIII w. stanowił filię kościoła parafialnego w Rachowicach. 1 lipca 1959 roku dekretem Kurii Biskupiej w Opolu utworzono parafię Bojszów, w której Łącza stanowiła filię. Do 1698 kościół nosił wezwanie św. Marcina, następnie św. Jana Chrzciciela, a od roku 1929 – Narodzenia NMP i św. Marcina.
Cała świątynia została odnowiona w latach 1904 i 1906, a w następnym roku odnowiono wieżę.
Dnia 30 stycznia 1994 ok. godz. 18.30 kościół zaczął się palić. Mimo że po 5 minutach przy kościele była już straż i zaczęły się zjeżdżać jednostki ratowniczo-gaśnicze ze stacji Gliwice-Łabędy, kościół spłonął. Konserwator zabytków nie zgodził się na odbudowę świątyni, więc drewniane ściany zostały rozebrane i na jego miejscu powstała nowa świątynia pod tym samym wezwaniem, konsekrowana 9 września 2000 roku.
Ostatni kształt kościoła pochodził z końca XV wieku. Zbudowany został w południowej części wsi, na wzniesieniu pośród cmentarza. Był orientowany, drewniany, konstrukcji zrębowej z nieociosanych okrąglaków. Prezbiterium było kwadratowe, prosto zamknięte, z przylegającą od północy zakrystią. Nawa na rzucie zbliżonym do kwadratu była szersza i wyższa od prezbiterium. W późniejszym czasie od zachodu dostawiono do nawy wieżę konstrukcji słupowej, nie związaną z korpusem. Wieża zbudowana była na rzucie kwadratu o ścianach lekko pochyłych oszalowanych tarcicami. Kryta była ośmiobocznym gontowym hełmem. Na zewnątrz od północy były soboty, wsparte na słupach przy nawie, w późniejszych czasach zaszalowane i zamienione na przedsionek z wejściem na chór muzyczny. Od wschodu i południa ściany prezbiterium i nawy były oszalowane gontem. Dachy kościół miał dwuspadowe, strzeliste, gontowe. Od południa dach prezbiterium spływał na zakrystię, dach nawy na soboty. Na kalenicy dachu nawy znajdowała się kwadratowa wieżyczka na sygnaturkę, z przeźroczami w oszalowaniu, nakryta gontowym daszkiem z krzyżem.
Wewnątrz prezbiterium i nawy były płaskie stropy. Prezbiterium od nawy oddzielała belka tęczowa z późnobarokowym krucyfiksem z końca XVIII wieku. Chór muzyczny był drewniany, odnowiony i powiększony na przełomie 1872 i 1873 roku. Okna były prostokątne, od południa w nowych oprawach. W prezbiterium od wschodu było małe okno opatrzone starą kratą z zadziorami. Odrzwia z prezbiterium do zakrystii i do nawy od północy były zamknięte, ostrołukowe, od zachodu do nawy prostokątne. Drzwi do zakrystii miały stare okucia w kształcie liści.
Kościół posiadał cenne zabytki, m.in. gotycką rzeźbę Madonny z Dzieciątkiem z początku XV wieku. Ołtarz boczny od południa był pseudogotycki z XX wieku z wczesnogotycką rzeźbą Matki Boskiej z Dzieciątkiem z ok. 1425 roku, odnowioną w XX wieku, i czterema wczesnogotyckimi płaskorzeźbami z tego samego czasu: św. Jana Ewangelisty i trzech innych apostołów, zapewne św. Piotra, św. Judy Tadeusza i Szymona Zeloty. Rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem i cztery płaskorzeźby Apostołów znajdują się w Diecezjalnym Muzeum w Opolu, dlatego ocalały przed pożarem kościoła. Ołtarz główny – barokowy pochodził z 1666 roku, poświęcony został w 1675 roku. W środkowej części umieszczony był tryptyk malowany na deskach zapewne z XVI lub XVII wieku, przemalowany w późniejszych czasach. W środku była postać Matki Boskiej z Dzieciątkiem na złotym tle. Na skrzydłach po lewej stronie była św. Katarzyna Aleksandryjska i św. Małgorzata, po prawej stronie zaś św. Barbara i św. Dorota. W górnej kondygnacji były obrazy: św. Marcina z żebrakiem z datą 1666 roku i sygnaturą, na skrzydłach św. Piotr i św. Paweł. Antepedium było kamienne sarkofagowe. Ołtarz boczny od północy miał charakter prowincjonalnego baroku. Był dwukondygnacyjny, górny obraz na desce barokowy z XVII wieku przedstawiał św. Barbarę. Ambona była z baldachimem i schodkami – barokowa, zapewne z połowy XVII wieku. Została odnowiona i uzupełniona z obrazami czterech ewangelistów, malowanymi przez K. Prischnitza w 1934 roku. Ostatnio odnowiona w 1964 roku. Wzmiankowana w 1579 roku chrzcielnica była dębowa, kielichowa w stylu gotyku ludowego, zapewne z XVI/XVII wieku. Została zamieniona na kropielnicę – wewnątrz miała czarkę kamienną na wodę święconą. W kościele znajdował się także konfesjonał z przełomu XVIII i XIX w.
Vor par Tagen in Hannover kaufte ich mir eine schöne Reihe von Foto
Postkarten. Aus Hindenburg Fotografen Otto Schydlo . In den 30er Jahren des
letzten Jahrhunderts , der Fotograf hat eine Serie von Fotografien, die schönen
Holzkirchen in Schlesien. Ich bin im Besitz von 20 von ihnen sind
unterzeichnet , in sehr guten Bedingung , auch von Hand gefertigt Abdeckungen.
Schydlo Otto wurde 1929 geboren, war sein Atelier in Zabrze an der
Niedzialkowski Strasse (ehemals Hindenburg Paulstrasse 6)
Kirche der Heiligen Jungfrau Maria in Mähdreschern - bis heute nicht Kirche aus Holz, dem fünfzehnten Jahrhundert früher im Dorf gelegen lebt Links in Schlesien. Unten 1994 brannte An seiner Stelle in 1996-2000 errichtet eine neue Kirche.Die erste Erwähnung in historischen Quellen über die Kirche stammt von 1447 (in der Liste Pence Erzdiakon von Oppeln erwähnt). Die Kirche wurde im Jahre 1490 geweiht. An der Wende des sechzehnten und siebzehnten Jahrhundert wurde es vorübergehend in eine protestantische Kirche umgewandelt. Seit Anfang des achtzehnten Jahrhunderts. Es war eine Filiale der Pfarrkirche in Rachowicach . 1. Juli 1959 roku Dekret Curia in Opole gegründet wurde Pfarrei Bojszów , einer Tochtergesellschaft von Links war. Bis 1698 wurde die Kirche nach St. gewidmet Martin, der damalige St. Johannes der Täufer, und seit 1929 - Geburt der Jungfrau Maria und St. Martin.
Der gesamte Tempel wurde 1904 und 1906 renoviert, und im folgenden Jahr wieder den Turm .
Vom 30. Januar 1994 ca. H. 18.30 Kirche begann zu brennen. Auch wenn nach 5 Minuten, als die Kirche war schon hüten und begann Abrutschen Feuerwehr und Rettungseinheiten vom Bahnhof Gliwice-Łabędy, brannte die Kirche nieder. Konservator weigerte sich, den Wiederaufbau des Tempels zu ermöglichen, so wurden die Holzwände abgerissen und an seiner Stelle wurde ein neuer Tempel mit dem gleichen Namen, geweiht 9. September 2000 Jahr.
Letzte Form der Kirche stammt aus dem späten fünfzehnten Jahrhundert. Es wurde im südlichen Teil des Dorfes auf einem Hügel in der Mitte der integrierten, auf dem Friedhof . Er orientiert , hölzern, Karkassenkonstruktion von Rustic logs. Der Altarraum war quadratisch, gerade geschlossen, mit angrenzenden aus dem Norden Sakristei . Nave auf einem quadratischen Grundriss war breiter und höher als Altarraum. Später im Westen dostawiono das Kirchenschiff Turmkonstruktion einer Säule , nicht mit den zugehörigen Körper . Der Turm wurde auf einem quadratischen Grundriss mit leicht geneigten Wänden oszalowanych tarcicami gebaut. Es wurde achteckigen abgedeckt geschuppten Kuppel . Außerhalb Norden waren Samstag , auf Säulen an das Kirchenschiff unterstützt, in späteren Zeiten zaszalowane und umgewandelt in einen Vorraum mit Zugang zum Chor . Aus dem Osten und Südwand des Chor und Schiff sie mit Schindeln eingestiegen waren. Dächer Kirche aufgeschlagen hatte, hoch aufragenden, geschuppt. Von Süden Dach des Chors rann in die Sakristei, das Dach des Kirchenschiffs am Samstag. Auf dem Kamm des Daches des Kirchenschiffes war eine quadratische Turmglocke , mit Dias in Schalungen, mit einem Schindeldach mit einem Kreuz bedeckt.
Im Inneren der Chor und Schiff wurden flache Decken . Der Chor vom Kirchenschiff trennte den Regenbogenstrahl von der spätbarocken Kruzifix aus dem späten achtzehnten Jahrhundert. Der Chor war aus Holz, renoviert und erweitert um die Wende von 1872 und 1873 Jahre. Die Fenster waren rechteckig, südlich der neuen Leuchten. Im Chor aus dem Osten war ein kleiner Fenstergitter mit dem alten Stacheldraht. Die Türen der Chor in die Sakristei und das Kirchenschiff aus dem Norden waren geschlossen, gewölbt, nach Westen bis zur rechteckigen Schiff. Die Tür zur Sakristei hatte alte Beschläge in Form von Blättern.
Die Kirche hatte wertvolle Denkmäler, darunter die gotische Skulptur der Madonna mit Kind aus dem frühen fünfzehnten Jahrhundert. Auf der Südseite Altar pseudo des zwanzigsten Jahrhunderts mit frühgotische Skulptur der Jungfrau und Kind mit ca. 1425 Jahre, im zwanzigsten Jahrhundert erneuert und vier frühgotische Reliefs aus der gleichen Zeit. St. Johannes der Evangelist und drei anderen Apostel, wahrscheinlich St. Peter , St. Judas Thaddäus und Simon der Zelot . Skulptur der Jungfrau Maria mit Kind und vier Reliefs der Apostel sind im Diözesanmuseum in Opole, also vor dem Brand der Kirche bleiben. Der Hauptaltar - Barock kam von 1666 wurde im Jahre 1675 gewidmet ist. Im mittleren Teil wurde plaziert Triptychon auf den Brettern der Regel von der sechzehnten und siebzehnten Jahrhundert gemalt, in späteren Zeiten übermalt. Darin befand sich eine Figur der Jungfrau mit dem Kind auf einem Goldhintergrund. Auf den Flügeln auf der linken Seite war St. Und St. Katharina von Alexandria. Margaret, auf der rechten Seite des St. Barbara und St .. Dorothy. In der oberen Etage waren Gemälde: St. Martin der Bettler mit Datum und Unterschrift 1666 Jahre, auf den Flügeln des St. Peter und St. Paul. Frontal waren Stein Sarkophage . Seitenaltar aus dem Norden hatte Charakter Provinz Barock. Er war ein zweistöckiges, Bild oben auf der Platine des siebzehnten Jahrhunderts barocke St vertreten. . Barbara Kanzel war ein Baldachin und Schritte - Barock, wahrscheinlich aus der Mitte des siebzehnten Jahrhunderts. Es wurde renoviert und mit Bildern der vier Evangelisten, vertreten durch K. Prischnitza 1934 gemalt ergänzt. Letzte Renovierung im Jahr 1964. Es wurde im Jahre 1579 erwähnt Taufbecken war Eiche Abfackeln im beliebten gotischen Stil, wahrscheinlich aus dem sechzehnten / siebzehnten Jahrhundert. Es wurde in Weihwasserbecken umgewandelt - im Inneren hatte eine Tasse Stein Weihwasser. Die Kirche war auch ein Beichtstuhl aus der Wende des achtzehnten und neunzehnten Jahrhundert.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz