Ludzie żelaznych szlaków - Kolej - Łódź-Olechów - Dziennik Łódzki - 1967

 

Dziennik Łódzki. 1967-09-09 R. 22 nr 213

Dziesięć kilometrów za Łodzią, kiedy wjeżdżamy, do Andrzejowa, trzeba skręcić w prawo na polną drogę. Kilka minut jazdy samochodem i znajdujemy się w lesie. Las przecinają tory kolejowe. I oto dojeżdżamy do stacji Łódź - Olechów. Kompleks budynków kolejowych, przeważnie parterowych. Długi rząd pociągów towarowych.

    Zawiadowca stacji Edmund Schilf to doświadczony kolejarz; na liniach PKP pracuje on od roku 1945. Przez długi czas był zawiadowcą stacji w Andrzejowie, a obecnie już 6 lat , pełni tę funkcję na stacji Łódź-Olechów. Wysoki, postawny  mężczyzna o miłym uśmiechu, energiczny i skupiony przy pracy. Właśnie przed chwilą wrócił z 8-kilometrowego obchodu na trasie Łódź-Olechów-Wschód-Zachód. Trzeba było sprawdzić, tak jak co dzień, przejeżdżające pociągi towarowe z różnych stron kraju. A na dobę przez Łódź-Olechów przejeżdża kilkadziesiąt pociągów.

    Skąd kieruje się wagony do stacji Łódź-Chojny, Widzew, Żabieniec, Karolew. Również przez Olechów przejeżdżają wagony z Łodzi, które następnie formowane w pociągi wędrują do Wrocławia, Poznania, Krakowa, Gdańska i innych miast rozwożąc łódzkie towary. Stacja Łódź-Olechów szczyci się tym, że w ciągu 9 miesięcy tego roku "przepuściła" o ponad 50 tysięcy wagonów więcej aniżeli w analogicznym okresie roku ubiegłego.

    Łatwo powiedzieć - "przepuściła", ale kryje się za tym ciężka praca, 250 kolejarzy zatrudnionych na tej stacji. Przyjrzyjmy się jej bliżej. Z okna widać plątaninę torów i wjeżdżające towarowe pociągi. W nastawni skomplikowane blokady liniowe i stacyjne, sytuacyjny plan semaforów, dźwignie nastawcze. Dzięki tym urządzeniom można stąd nie widząc torów, sprawnie kierować ruchem pociągów.

    W przerwie między jednym a drugim pociągiem rozmawiamy z dyżurnym ruchu p. Zygmuntem Brudzem, który na kolei pracuje już 22 lata. W dzień i w nocy, w niedzielę i święta - w zależności kiedy przypadnie dyżur. Praca nerwowa, pełna napięcia. A mimo to  - jak twierdzi nasz rozmówca - nie zamieniłby jej na żadną inną. Bo pracę na kolei trzeba polubić. 

     Dodajmy, że brygada dyżurnego ruchu Zygmunta Brudza zajmuje pierwsze miejsce we współzawodnictwie na stacji Łódź-Olechów. W skład jej wchodzą dyżurni manewrowi B.Kuras, J.Sikorski oraz starsi ustawiacze J.Białecki, J.Możdżeń, ustawiacze B.Łudzikowski i W.Buczek.

    Jeden ruch ręką nastawnicze Ryszarda Cłapy i wagon towarowy znajduje się na właściwym torze. Przy rozrządzie pociągów praca jest najbardziej odpowiedzialna, ciężka i niebezpieczna. Wystarczy chwila nieuwagi, przesunięcie innej dźwigni a wagon ulegnie katastrofie. Przy tym trzeba do tego odpowiedniej kondycji fizycznej, jako, że dźwignie ważą bagatela od 30-50 kg.

    Na górce rozrządowej starszy ustawiacz Józef Możdżeń kieruje rozrządem pociągów i ich formowaniem. Przyjechał właśnie pociąg z jaworzyny Śląskiej z towarami dla Łodzi. Jest godzina 12. Od godziny 8 jest to z kolei szósty pociąg towarowy. J. Możdżeń pracuje na kolei od 1942 roku i dziś na górce rozrządowej pełni również odpowiedzialną pracę.

     Ludzie żelaznych szlaków. Spotykamy ich  w pociągach, na dworcach i stacjach. Konduktorzy, dyżurni ruchu, zawiadowcy, peronowi.... Trudno opowiedzieć o wszystkich ofiarnych pracownikach PKP. Na przykładzie stacji Łódź-Olechów, jednej z wielu, pokazaliśmy tylko wycinek pracy kolejowej. A przecież po naszym kraju gęsto pokrytych siecią żelaznych szlaków kursuje kilkanaście tysięcy pociągów podmiejskich, dalekobieżnych i towarowych. Armia pracowników PKP wynosi blisko pół miliona osób. Im wszystkim z okazji Święta Kolejarza składamy nasze uznanie i życzenia.

                                                                                            Jerzy Kraskowski.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dziennik Łódzki. 1967-09-09 R. 22 Nr. 213

Zehn Kilometer außerhalb von Łódź, am Ortseingang von Andrzejów, müssen wir rechts auf einen Feldweg abbiegen. Nach ein paar Minuten Fahrt befinden wir uns in einem Wald. Der Wald wird von Eisenbahnschienen durchquert. Und hier erreichen wir den Bahnhof Łódź - Olechów. Ein Komplex von Eisenbahngebäuden, meist einstöckig. Eine lange Reihe von Güterzügen.

    Der Bahnhofsvorsteher, Edmund Schilf, ist ein erfahrener Eisenbahner; er arbeitet seit 1945 auf den PKP-Strecken, war lange Zeit Bahnhofsvorsteher in Andrzejów und übt diese Funktion nun seit sechs Jahren auf dem Bahnhof Łódź-Olechów aus. Er ist ein großer, stämmiger Mann mit einem freundlichen Lächeln, der energisch und konzentriert bei der Arbeit ist. Er war gerade von einer 8 km langen Runde auf der Strecke Łódź-Olechów-Ost-West zurückgekehrt. Wir mussten, wie jeden Tag, die vorbeifahrenden Güterzüge aus verschiedenen Teilen des Landes kontrollieren. Und Dutzende von Zügen fahren jeden Tag durch Łódź-Olechów.

    Von dort werden die Waggons zu den Bahnhöfen Łódź-Chojny, Widzew, Żabieniec und Karolew umgeleitet. Über Olechów fahren auch Waggons aus Lodz, die dann zu Zügen nach Breslau, Posen, Krakau, Danzig und anderen Städten zusammengestellt werden, um die Waren aus Lodz zu verteilen. Der Bahnhof Łódź-Olechów ist stolz darauf, dass er in neun Monaten dieses Jahres über 50 Tausend Waggons mehr "durchgelassen" hat als im gleichen Zeitraum des Vorjahres.

    Das lässt sich leicht sagen - "durchgelassen", aber dahinter steckt die harte Arbeit der 250 Eisenbahner, die auf dem Bahnhof beschäftigt sind. Schauen wir uns das Ganze einmal genauer an. Vom Fenster aus kann man das Gewirr von Gleisen und einfahrenden Güterzügen sehen. Im Stellwerk sieht man komplizierte Strecken- und Bahnhofsstellwerke, einen Situationsplan mit Semaphoren und Stellhebeln. Von hier aus kann man, ohne die Gleise sehen zu können, die Bewegung der Züge effizient steuern.

     Zwischen den einzelnen Zügen sprechen wir mit dem diensthabenden Fahrdienstleiter, Herrn Zygmunt Brudz, der seit 22 Jahren auf der Bahn arbeitet. Tag und Nacht, an Sonn- und Feiertagen - je nachdem, wann die Dienststelle ist. Eine nervenaufreibende Arbeit, voller Anspannung. Und doch, sagt er, würde er sie gegen keine andere eintauschen. Denn man muss die Arbeit bei der Bahn mögen.

     Es sollte hinzugefügt werden, dass die Brigade des Verkehrsoffiziers Zygmunt Brudz den ersten Platz im Wettbewerb auf der Station Łódź-Olechów belegt. Sie besteht aus den Rangierern B.Kuras, J.Sikorski und den Senior-Setzern J.Białecki, J.Możdżeń, den Setzern B. Łudzikowski und W.Buczek.

     Eine Handbewegung von Stellwerker Ryszard Cłapa und der Güterwagen steht auf dem richtigen Gleis. Beim Rangieren von Zügen handelt es sich um eine äußerst verantwortungsvolle, harte und gefährliche Arbeit. Ein Moment der Unachtsamkeit, das Umlegen eines anderen Hebels und schon kracht ein Waggon zusammen. Dafür muss man in guter körperlicher Verfassung sein, denn die Hebel wiegen zwischen 30 und 50 kg.

Auf dem Rangierbahnhof leitet Oberingenieur Jozef Możdż das Rangieren der Züge und deren Zusammenstellung. Gerade ist ein Zug aus Jaworzyna Śląska mit Gütern für Łódź angekommen. Es ist 12 Uhr. Es ist der sechste Güterzug seit 8 Uhr. J. Możdżeń arbeitet seit 1942 bei der Eisenbahn und heute hat er auch eine verantwortungsvolle Aufgabe auf dem Rangierbahnhof.

     Menschen der Eisenbahnen. Wir treffen sie in Zügen, auf Bahnhöfen und in Bahnhöfen. Schaffner, Fahrdienstleiter, Bahnsteigbetreiber.... Es ist schwierig, all die engagierten Mitarbeiter der PKP aufzuzählen. Am Beispiel des Bahnhofs Łódź-Olechów, einem von vielen, haben wir nur einen Ausschnitt der Eisenbahnarbeit gezeigt. Und doch verkehren mehrere Tausend Vorort-, Fern- und Güterzüge durch das dicht gedeckte Netz der Eisenbahnen unseres Landes. Das Heer der PKP-Beschäftigten beläuft sich auf fast eine halbe Million Menschen. Ihnen allen sprechen wir anlässlich des Tages der Eisenbahner unsere Anerkennung und unsere guten Wünsche aus.

                                                                                            Jerzy Kraskowski.