Roman Wybranowski herbu Poraj (ur. 9 sierpnia 1788 lub 1790 w Żurowie, zm. 23 stycznia 1863) – pułkownik Wojska Polskiego Królestwa Kongresowego, generał-major armii Cesarstwa Austriackiego.
Urodził się w Żurowie na Lubelszczyźnie jako syn stolnika lubelskiego Domicjusza Wybranowskiego i Salomei, z domu Deszert. W 1809 rozpoczął służbę wojskową w Armii Księstwa Warszawskiego, wkrótce został awansowany do stopnia podporucznika. Brał udział w wojnach napoleońskich. W kampanii rosyjskiej 1812 Napoleona. W tym czasie służył w randze kapitana starszego adiutanta, następnie jako adiutant major został przeniesiony do wielkiej armii z korpusem księcia Józefa Poniatowskiego. Uczestniczył w bitwie pod Smoleńskiem, bitwie pod Możajskiem, Czerychowem i Wiaźmą. Następnie 1813 walczył z VI koalicją antyfrancuską w bitwach pod Gitterborgiem i bitwie pod Lipskiem.
W 1814 powrócił do kraju. Został awansowany do stopnia podpułkownika. Służył w 8 Pułku Piechoty Liniowej w Pułtusku. Po wybuchu powstania listopadowego został dowódcą 6 Pułku Piechoty Liniowej od bitwy pod Białołęką w lutym 1830, następnie w bitwie o Olszynkę Grochowską i pozostał nim do 1831 kierując jednostką w pozostałych bitwach. Został awansowany do stopnia pułkownika. Pod koniec kampanii wraz z korpusem gen. Girolamo Ramorino zdezerterował do Galicji, a następnie na Morawy. Nie poddał się carskiej amnestii i został w Galicji.
Prowadził działalność rolniczą na dzierżawionych gruntach. W 1848 został zastępcą dowódcy galicyjskiej Gwardii Narodowej, gen. Józefa Bonawentury Załuskiego, a po jego dymisji naczelnikiem Gwardii. Wówczas cesarz Franciszek Józef I mianował go do rangi generał-major armii Cesarstwa Austriackiego. W jednostce pozostał do jej rozwiązania w tym samym roku, po czym osiadł pod Lwowem. Tam od 1849 do 1851 spisał pamiętniki.
Jego żoną od 1823 Józefa Broniewska, Mieli troje dzieci (dwie córki i syna). Został pochowany na cmentarzu we wsi Stare Sioło
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz