Łódź na pocztówkach - Miasto kominów - Fabryka - cz.1

                    Pamiętam z okresu moich szczenięcych lat, moją ukochaną Łódź naszpikowaną kominami jak w filmie Sami Swoi powiedział Witia – Ale jak, kiedy ona minami nadziana, jak dobra kasza skwarkami.Tak, brakuje mi tych kominów, były one symbolem tego robotniczego miasta. Nie jestem w tym osamotniony, spotykam się podczas rozmów z zarzutami, że zbyt pochopnie je burzono... Bardzo ciekawy materiał w tym temacie znajdziecie pod:

Łódź - miasto fabryk oraz tysiąca dymiących kominów. Co zostało ...

https://dzienniklodzki.pl › Wiadomości › Łódź

13 wrz 2015 - Przecież przez wiele lat Łódź była nazywana miastem kominów. Stały się ... W znanej piosence o Łodzi śpiewano: "Miasto fabryk i kominów".

 

Zamieszczone pocztówki znalazłem na aukcjach internetowych.

 

 

 

Łódź - Stara Fotografia - Karton - Wilkoszewski - Fotografia Artystyczna - 1900-1920 - cz.3

   Piękne zdjęcia na kartonie z przełomu XIX i XX wieku z Łodzi. Najprawdopodobniej przedstawiają rodzinę pochodzenia niemieckiego. Znaleziono na aukcjach internetowych.

Łódź na pocztówkach - Litzmannstadt - cz.1

              Zamieszczam kilka pocztówek z okresu 2 wojny światowej. Pochodzą one z aukcji internetowych.

                               Łódź - Skrzyżowanie ulic Narutowicza i |Armii Ludowej.

                                       Łódź - Ul. Kościuszki - Bank Spółek. 

                              Łódź - ul.Stanisława Moniuszki - Izba Rzemieślnicza.

                                                 Łódź - Kino Palladium - Wolność

Stare Sioło - Lwów - Ukraina - Cmentarz - cz.4

                Jak wspomniałem w poprzedniej części dotyczącej cmentarza w Starym Siole, po lewej stronie cmentarza znajdują się współczesne groby miejscowych mieszkańców. Piękny wiejski cmentarzyk, na szczęście nie wkroczyły jeszcze tutaj "chińskie marmury"... Bardzo się cieszę, że nie są niszczone polskie groby, nie możemy liczyć, że miejscowi będą dbać o nie, kosząc trawę, czy też wyrywać chwasty. Dlatego piękne dzięki dla grup Zbyszka Saganowskiego za ich wielki wkład w utrzymanie polskości na tych terenach!

Stare Sioło - Lwów - Ukraina - Cmentarz - Roman Wybranowski - Wojsko Polskie - cz.3

            Dwa groby na cmentarzu w Starym Siole zwracają szczególną uwagę, spoczywają w nich znane postacie historyczne. Postać Romana Wybranowskiego herbu Poraj, znana historykom budzi wątpliwości co do daty urodzin, także miejsca pochówka. Urodził się 9 sierpnia 1788 lub 1790 roku w Żurowie, zmarł 23 stycznia 1863 roku. Był pułkownikiem Wojska Polskiego Królestwa Kongresowego. Więcej informacji na Wikipedii:

Roman Wybranowski herbu Poraj (ur. 9 sierpnia 1788 lub 1790 w Żurowie, zm. 23 stycznia 1863) – pułkownik Wojska Polskiego Królestwa Kongresowego, generał-major armii Cesarstwa Austriackiego.

Urodził się w Żurowie na Lubelszczyźnie jako syn stolnika lubelskiego Domicjusza Wybranowskiego i Salomei, z domu Deszert. W 1809 rozpoczął służbę wojskową w Armii Księstwa Warszawskiego, wkrótce został awansowany do stopnia podporucznika. Brał udział w wojnach napoleońskich. W kampanii rosyjskiej 1812 Napoleona. W tym czasie służył w randze kapitana starszego adiutanta, następnie jako adiutant major został przeniesiony do wielkiej armii z korpusem księcia Józefa Poniatowskiego. Uczestniczył w bitwie pod Smoleńskiem, bitwie pod Możajskiem, Czerychowem i Wiaźmą. Następnie 1813 walczył z VI koalicją antyfrancuską w bitwach pod Gitterborgiem i bitwie pod Lipskiem.
W 1814 powrócił do kraju. Został awansowany do stopnia podpułkownika. Służył w 8 Pułku Piechoty Liniowej w Pułtusku. Po wybuchu powstania listopadowego został dowódcą 6 Pułku Piechoty Liniowej od bitwy pod Białołęką w lutym 1830, następnie w bitwie o Olszynkę Grochowską i pozostał nim do 1831 kierując jednostką w pozostałych bitwach. Został awansowany do stopnia pułkownika. Pod koniec kampanii wraz z korpusem gen. Girolamo Ramorino zdezerterował do Galicji, a następnie na Morawy. Nie poddał się carskiej amnestii i został w Galicji.
Prowadził działalność rolniczą na dzierżawionych gruntach. W 1848 został zastępcą dowódcy galicyjskiej Gwardii Narodowej, gen. Józefa Bonawentury Załuskiego, a po jego dymisji naczelnikiem Gwardii. Wówczas cesarz Franciszek Józef I mianował go do rangi generał-major armii Cesarstwa Austriackiego. W jednostce pozostał do jej rozwiązania w tym samym roku, po czym osiadł pod Lwowem. Tam od 1849 do 1851 spisał pamiętniki.
Jego żoną od 1823 Józefa Broniewska, Mieli troje dzieci (dwie córki i syna). Został pochowany na cmentarzu we wsi Stare Sioło

Stare Sioło - Lwów - Ukraina - Cmentarz - cz.2

              Naszym celem, jadąc w kierunku Starego Sioła był cmentarz leżący na terenie tej wsi. Zbyszek Saganowski opowiadał nam o pracach które przeprowadził z innymi wolontariuszami. Ciekawie opisana historia prac porządkowych znajduje się pod:

Zimna Woda Stare Sioło 2015 - Towarzystwo Miłośników Kultury ...

https://www.kresowianie.info/artykuly,n638,zimna_woda__stare_siolo_2015.html

Akcja remontu i porządkowania cmentarzy w Zimnej Wodzie i Starym Siole na Ukrainie odbyła się w lipcu br. Grupa wolontariuszy z Polski liczyła tym razem ...

               Urocze miejsce położone na skraju wioski, przypomina mi się polska wieś z lat 60-70 ubiegłego wieku. Wchodząc na cmentarz byłem pod wrażeniem różnorodności, prawa strona ze starymi grobami i z lewej współczesne pochówki. Mieliśmy bardzo mało czasu na zwiedzanie, biegałem więc co całym terenie, niekiedy po kolana w trawie, warto było zobaczyć cały cmentarz. 

               Wielki ukłon pod adresem Zbyszka i małej grupki wolontariuszy za lapidarium i oczyszczenie dużej ilości grobów. Wiem ile trudu i potu kosztowało przywrócenie godności leżących tam zmarłym!

Informacje o Starym Siole znalezione w Wikipedii:

Stare Sioło (ukr. Старе Село, Stare Seło) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie pustomyckim. W 2001 roku liczyła 2119 mieszkańców.  

Nazwa wsi pojawia się po raz pierwszy w 1442 roku (oficjalne źródła Ukrainy podają rok 1211). Wcześniej Władysław II Jagiełło nadał osadę Zawiszy Czarnemu. Wnuczka Zawiszy Czarnego wniosła Stare Sioło w posagu hetmanowi Janowi Tarnowskiemu.
Pod koniec XIX wieku wieś wchodziła w skład powiatu bóbreckiego. Mieściły się w niej: stacja kolejowa, urząd pocztowy i telegraficzny.
W II Rzeczypospolitej wieś była siedzibą gminy Stare Sioło w powiecie bóbreckim, w województwie lwowskim.

  

                              Lapidarium na cmentarzu w Starym Siole (zdjęcia 1-5)

Zbyszek Saganowski, pomysłodawca i dowodzący pracami na cmentarzach ukraińskich składa symboliczny znicz.

Stare Sioło - Ukraina - Zamek - Browar - Potocki

              Wracając z Kołomyi w kierunku polskiej granicy, Zbyszek zapowiedział zwiedzanie ruin pięknego zamku w Starym Siole. Dojeżdżając do torów kolejowych, w perspektywie ukazały się ruiny ogromnego zamku. Chwilę po tym spotkała nas niespodzianka, kontrola "policyjna". Piszę policyjna w nawiasie, gdyż okazało się, że jest to prywatna policja. Z informacji które przekazał nam Zbyszek Saganowski, mieszkańcy Starego Sioła po krwawym konflikcie z pobliską wsią, opłacają ludzi, którzy pilnują porządku i bezpieczeństwa miejscowych mieszkańców.
               Wchodząc na teren zamczyska, olbrzymie wrażenie robi powierzchnia wewnątrz murów! Nigdy wcześniej nie widziałem tak olbrzymiego obiektu który ma ok. 400 lat! Zamieszczam kilka fotek, na jednej z nich jestem także ja, co rzadko się zdarza.
               Encyklopedyczne informacje znalazłem na Wikipedii:
Zamek w Starym Siole – jeden z największych zamków spośród wszystkich, które kiedykolwiek powstały na Ukrainie, zbudowany przez księcia Władysława Dominika Ostrogskiego w latach 1649-1654 na planie pięciokąta, z kamienia i cegły. W budowie prawdopodobnie brał udział architekt Ambroży Przychylny.
              Pierwszy drewniany jeszcze zamek wzniósł tu Jan z Garbowa herbu Sulima. W latach 1584-1589 Ostrogski zbudował tu pierwszy zamek murowany. W latach 1649–1654 książę Dominik Zasławski przekształcił wcześniej istniejącą budowlę we wspaniałą rezydencję obronną. Zamek nie został zdobyty przez powstańców Bohdana Chmielnickiego, nie szturmowali go też w 1672 rok^u. Turcy po zdobyciu Kamieńca Podolskiego. Na początku XVIII wieku obiekt został odrestaurowany przez Adama Mikołaja Sieniawskiego. Potoccy stali się jego właścicielami w 1809 roku. Na początku XIX wieku Potoccy założyli na terenie zamku browar, co – razem z otwarciem linii kolejowej obok zamku – przyczyniło się do zniszczenia budowli.
              Pierwszy drewniany jeszcze zamek wzniósł tu Jan z Garbowa herbu Sulima. W latach 1584-1589 Ostrogski zbudował tu pierwszy zamek murowany. W latach 1649–1654 książę Dominik Zasławski przekształcił wcześniej istniejącą budowlę we wspaniałą rezydencję obronną. Zamek nie został zdobyty przez powstańców Bohdana Chmielnickiego, nie szturmowali go też w 1672 roku Turcy po zdobyciu Kamieńca Podolskiego. Na początku XVIII wieku obiekt został odrestaurowany przez Adama Mikołaja Sieniawskiego. Potoccy stali się jego właścicielami w 1809 roku. Na początku XIX wieku Potoccy założyli na terenie zamku browar, co – razem z otwarciem linii kolejowej obok zamku – przyczyniło się do zniszczenia budowli[