Bardzo długo szukałem książki Leopolda Schenzel,
Königsbach. Dzisiaj, pobieżnie przejrzałem jej treść, jest to kopalnia informacji, będę z niej korzystał w wielu nowych artykułach na moim blogu. Ksero, części tej książki wypożyczyła mi Pani Ilona Zawalska. Wcześniej przekazał książkę jako dar do Szkoły w Bukowcu, Alfred Kihler. Był zaproszony w 2005 roku, na Koło Historyczne, niestety, pan Alfred zmarł kilka lat temu. Jak już wcześniej wspominałem, pan Alfred był ostatnim i jedynym mieszkańcem pochodzenia niemieckiego (dawanego
Königsbach), któremu władze Polskie pozwoliły pozostać w Bukowcu. Do 20 stycznia 1945 roku, mieszkał w drewnianym domu przy ulicy Dolnej 5 ( już nie istnieje), na wprost dawnej piekarni. Wywieziony do obozu w Kaliszu, wrócił przy dużej pomocy nowych mieszkańców Bukowca. Do wybuchu wojny, w Bukowcu mieszkały tylko trzy polskie rodziny (Jankiewiczów i Kozłowskich, nazwiska ostatniej rodziny nie znam). Pan Alfred spoczywa na cmentarzu katolickim w Kurowicach.
Pan Alfred Kihler na spotkaniu Koła Historycznego w 2005 roku.
Zamieszczam materiał, który dotyczy powstania Ochotniczej Straży Pożarnej w Bukowcu:
A propos Służby Ochrony (Wachdinst), byłoby dobrze, gdyby ona przemieniła się w Ochotniczą Straż Pożarną. Decyzja taka zapadła i weszła w życie na zebraniu gminnym w dniu 5 maja 1927 roku. Wzorowano się na 7-miu innych gminach, w których wcześniej podjęto taką decyzję. Do Zarządu Straży Bukowca, powołano Aleksandra Wildemanna, Friedricha Rau i Friedricha Eglera. Trzydziestu członków zostało przeszkolone przez Friedricha Eglera, który był podoficerem w Polskim Wojsku i przeszedł odpowiednie kursy. Że było to dobre szkolenie, świadczy fakt, że Zespół Bukowca w 10 lat po założeniu, w mistrzostwach województwa łódzkiego, zdobył zaszczytne 4 miejsce. Popularne były coroczne letnie Festyny, które na początku odbywały się w ogrodzie Karla Rutha, później w sali Ochotniczej Straży, wybudowanej w 1935 roku. Zdobyte fundusze z tych imprez, przeznaczono na zakup nowoczesnego sprzętu pożarniczego.
