Myślę, że Bukowiec nie widział tak wielkiej grupy rowerzystów, rozpierała mnie duma kiedy widziałem zbliżający się wachlarz rowerów w kierunku cmentarza ewangelickiego. Opowiadałem o mojej pracy przez ostatni rok, widziałem skupienie gości, mimo przejechanych kilkudziesięciu kilometrów. Uśmiechy, ciepłe słowa, były najlepszą zapłatą, smutne, że z całej gminy było słownie: dwóch mieszkańców Kasia i Jurek.... W następnej części dalsze zwiedzanie Bukowca.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz