W moich zbiorach znalazłem 88-stronicowe czasopismo-książke nakładem Towarzystwa Przyrodniczego im. Stanisława Staszica w Łodzi. Jest w niej sporo ciekaewych artykułów z lat 30-tych ubiegłego wieku.
Szczególnie zainteresował mnie materiał K.Kowalczyka ze Zduńskiej Woli:
"GODNE OCHRONY DRZEWA W POW. SIERADZKIM"
We wsi Podłężycach, gmina Męka, obok Sierdza znajduje się w parku inż. Stawickiego kilkanaście okazałych drzew, a między innymi kilkanaście okazów topoli białej, które niezawodnie stanowiły aleję, prowadzącą do znajdującego się opodal dworku. Pierwsza, zarazem najpotężniejsza topola, znajduje sie tuż obok drogi, prowadzącej od szosy. Jest to potężny egzemplarz o wysokości przeszło 20 metrów a 7 metrów obwodu, częściowo przez przejeżdżające wozy odarty z kory. na wysokości około 4 metrów od ziemi, jak to widzimy na załączonej fotografii Nr.1 rozdziela się pień na 2 części. Jedna część, cieńsza, okazuje skłonność do oderwania się, co groziłoby całkowitym zniszczeniem tego potężnego drzewa. należy przeto niezwłocznie pień ten wzmocnić klamrami.
Drugi okaz topoli (fot.2) znajduje się opodal, na skraju parku. Jest nieco mniejsze, gdyż obwód jego wynosi około 6 metrów. Okaz zupełnie zdrowy, zasługiwałby on również, jak i okaz poprzedni, na ochronę. Inne topole, które niezawodnie w swoim czasie wchodziły w skład alei, a znajdują się obecnie w obrębie wspomnianego parku, są również imponujących rozmiarów, obwód każdej z nich nie przekracza jednak 5 metrów.
W obrębie tego parku znajduje się również potężny okaz świerka (fot. Nr.3); jest on przeszło 30-40 metrów wysoki i m. 3,25 gruby, został niedawno porażony przez piorun.
Przy tej sposobności pragnąłbym podnieść zasługi właściciela majątku Podłężyce p. inż. Stawickiego, położone około ochronienia przed wycięciem alei topolowej, znajdującej się tuż obok jego posiadłości przy szosie.
We wsi Męce, oddalonej o 5 km. od Podłężyc, przy kościele parafjalnym z 15 wieku rośnie olbrzymi dąb 5,30m. gruby i około 20m. wysoki w towarzystwie młodego, niedawno przez piorun uszkodzonego dębu i jesiona 2,83m. grub. (fot.Nr.4). O wpsomnianym dębie krąży w okolicy legenda, jakoby pod nim Św. Wojciech odprawiał mszę świętą. Opierajć się na powyższej legendzie jakiś malarz wymalował na scianie kościoła obraz przedstawiający tę scenę.
Jestem bardzo ciekaw, czy któreś z tych pięknych drzew przetrwało do naszych czasów?
Wikipedia:Podłężyce – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Sieradz. Leży na wschodnim brzegu Warty.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Murowany dwór z charakterystycznym mansardowym dachem zniszczony został po wojnie przez nieodpowiedzialnych użytkowników. Po założeniu dworskim zostały tylko resztki parku z pomnikowymi okazami wiązów szypułkowych (5,07- i 4,15 m), lipy drobnolistnej, topoli białej, świerków i modrzewi. Ostatnio część parku wraz z budynkiem stojącym na fundamentach poprzedniego dworu przeszła znowu w posiadanie potomka dawnych właścicieli - Andrzeja Stawiskiego, który po powrocie z zagranicy, wraz z żoną Agnieszką Stawiską usiłuje odzyskać część posiadłości i utworzyli tutaj Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu. Niechęć miejscowych władz samorządowych w Sieradzu do scalania zagrabionych majątków nie wróży jednak pozytywnie tym planom. Zdjęcie nieistniejącego dworu Stawiskich zrobione przez Br. Stawiskiego jest zamieszczone w dodatku ilustrowanym do nr 15/1925 r. "Kuriera Łódzkiego".
Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisany jest obiekt:
- park dworski z aleją dojazdową, poł. XIX w., nr rej.: 164/P-XIII-34 z 8.10.1948 oraz 414/A z 3.12.1996
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz