Ciekawa jest historia tej ulotki. Naście lat temu, podczas wykańczania budowy mojego domu, jeden z pracowników, wiedząc, ze interesuje mnie historia, że zbieram stare dokumenty, powiedział, że podczas rozwalania szafy wmontowanej w ścianę starego domu wysypały się stare papiery... Nie wiedział, czy mają one jakąkolwiek wartość historyczną, czy też materialną... zatrzymał tylko 5 sztuk ulotek..., były zdjęcia i inne dokumenty, zostały wyrzucone...
Zapytałem, czy może mi je pokazać. Przyniósł, zobaczyłem odezwy, przygotowania do strajku w Łodzi na 1 Maja 1906 roku - dwie czerwone (skan poniżej) i trzy z czarnym drukiem (inna treść). Zapłaciłem, i stałem się właścicielem tych rzadkich obecnie dokumentów! Wielka szkoda, że nie zachowała się całość.......
Odezwa ma bez mał 50 cm, długości!
Socjaldemokracja rosyjska Polski i Litwy.
ŚWIĘTO MAJOWE!
Człowieku pracy, obudź się,
I uznaj swoją moc
Wszystkie koła stoją w miejscu
Kiedy twoja silna ręka tego chce.
Robotnicy! 14 lat temu 1 maja 80 tysięcy łódzkich robotników przerwało pracę, by zjednoczyć się z robotnikami Polski, Rosji i całego świata w walce o wolność i prawa polityczne.
Za wolność i prawa polityczne,
Za 8-godzinny dzień pracy,
dla wykupienia robotników całego świata z systemu kapitalistycznego,
By dać świadectwo
Czternaście lat temu robotnicy Łodzi udowodnili burżuazji, rządowi carskiemu i całemu światu.
jaką moc posiadają, jeśli tylko chcą.
Przez kilka dni robotnicy łódzcy rządzili w mieście, z którego musiało wycofać się wojsko, rządzili w fabrykach, które właściciele zmuszeni byli opuścić.
Od 14 lat robotnicy łódzcy obchodzą święto majowe jako święto robotnicze całego świata.
Nadszedł rok 1905 - rok rewolucji.
Ludzie powstali, rozpętała się burza .....
Zmagania trwały od końca stycznia do maja.
Z każdym krokiem, który musiał okupić morzem krwi i najstraszliwszymi bólami głodowymi, lud zbliżał się coraz bardziej do kolejnego celu.
wyzwolenie spod jarzma carskiego rządu,
oraz skrócenie czasu pracy.
Około 1 maja 1905 roku większość robotników przestała pracować. W ten sposób udowodnili, że chcą kontynuować walkę o te cele, w imię których robotnicy wprowadzili w 1890 r. międzynarodowy ogień majowy, w imię którego szturmowała rewolucja.
Od 1 maja do chwili obecnej robotnicy łódzcy są w pierwszych szeregach wielkiej armii robotniczej, która "walczy" w całej Rosji i Polsce o nasze wspólne cele. Rząd carski, który 1 maja 1905 r. rządził autokratycznie, zmuszony jest dziś odgrywać komedię i chce nam udawać, że ustanowiono już "przedstawicielstwo ludowe" i że lud korzysta już z wolności przyznanych mu przez rząd.
Ale wszystko, co ma lud, nie ma dzięki rządowi, lecz lud ma wszystko samą siłą!
Tu, w Łodzi, 1 maja 1905 roku, robotnicy byli jeszcze nieoświeceni i nieświadomi, byli jeszcze niewolnikami fabrykantów, znosili z pokorą wyzysk i ucisk, zginali kark przed każdym carskim krzykiem.
Dziś, 1 maja, robotnicy łódzcy występują przed burżuazją i rządem carskim jako inny, nowy człowiek: klasa robotnicza stała się wolnym człowiekiem!
W tysiącach, zgromadzeń, na narzuconych okrągłych graniach i barykadach, robotnicy łódzcy poznali wolność, zrozumieli jak ją kochać i jak o nią walczyć.
W dniu 1 maja br. robotnicy łódzcy dadzą do zrozumienia przez powszechne wstrzymanie pracy, że walka nasza nie może ustać, dopóki nie wywalczymy republiki w całym królestwie i autonomii dla Polski!
Przed 1 maja 1905 r. robotnicy łódzcy pracowali jeszcze po 11 i 11 godzin, bo wielu fabrykantów cofnęło wszystkie ustępstwa udzielone w lutym. Od tego czasu łódzcy robotnicy w setkach sporów walczyli o podwyżki płac i osiągnęli 10-godzinny dzień pracy. Jeszcze jeden krok i osiągniemy 8-godzinny dzień!
Rewolucja sprawi, że będzie to skok....
W dniu 1 maja br. udowodnimy przez powszechną postawę pracowniczą, że nie ustaniemy ani na chwilę w walce o 8-godzinny dzień pracy i że cel ten będzie zawsze świecił jako nasza gwiazda przewodnia na drodze do socjalizmu.
1 maja ubiegłego roku tych, którzy walczyli klasowo świadomie, było zaledwie kilku. Dziś, po roku walki z rządem i burżuazją, właścicielami fabryk i środków pracy, setki i tysiące wiedzą, że ekonomiczne odkupienie od wyzysku i ucisku kapitalistycznego może nastąpić tylko przez rewolucję społeczną.
W dniu 1 maja tego roku cała łódzka klasa robotnicza uświadomi sobie, że dąży do socjalizmu jako jedynego ratunku przed systemem kapitalistycznym.
Robotnicy! Rok walki, rok rewolucji zobowiązuje! W tym dniu żaden robotnik nie może iść do pracy; ale też nikt z tych, którzy z nami sympatyzują, nie będzie pracował nad zwiększeniem zysku robotnika-właściciela w dniu, w którym obchodzimy nasz rok rewolucji. Ani jeden z tych, którzy trzymają się z dala od naszej walki, nie odważy się zepsuć święta klasy robotniczej, która zdobywa dla niej wolność.
Niech żyje generał, stój na majówce!
Niech żyje rewolucja!
Niech żyje republika w cesarstwie z autonomią w Polsce!
Niech żyje ośmiogodzinny dzień pracy!
Niech żyje socjalizm!
Komitet Łódzki
Socjaldemokracji Rosyjskiej Polski i Litwy
Łódź - kwiecień 1906 r.
=====================================================================
Źródło: Nowości Ilustrowane, nr 31, 29 VII 1905, s. 8.
Sozialdemokratie Russisch-Polen und Litauens.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ZUR MEIFEUER!
Mann der Arbeit, aufgewacht,
Und erkenne Deine Macht
Aller Räder stehen Still
Wenn Dein Starker Arm es will.
Arbeiter! Vor 14 Jahren am 1 mai stellen 80 tausend Arbeiter in Lodz ihre Arbeit ein, um ihre Eingkeit mit den Arbeitern polens, Russland und der ganzen welt in ihren Kampfe
Um die Freiheit und politische Rechte,
um den 8 Stundentag,
um die Erlösung der Arbeiter der ganzen Welt vom kapitalistischen Soche, zu bezeugen.
Vor 14 Jahren bewiesen die Lodzer Arbeiter der Bourgeviste, der zarischen Regierung und der ganzen Welt.
was für ein macht sie besitzen, wenn sie nur Wollen.
Wührend einiger tage herrschten die Lodzer Arbeiter in der Stadt aus der das Militär abziehen mußte, sie herrschten in den Fabriken, welche die Eingentümer zu verlassen gezwungen waren.
Seit 14 Jahren feierten die Arbeiter in Lodz den 1 Mai, als Arbeiterfeier der ganzen Welt.
Es kam das Jahr 1905 – das jahr der Revolution.
Das Volk stand auf, der Sturm ….. brach los…..
Von Ende Januar bis Mai währte der Kampf.
Mit jedem Schritte, den es mit einem Meer von Blut und der Schreck lichsten Hunger qualen erkaufte mußte näherte sich das Volk immer mehr und mehr seinem nächste Ziele.
der Erlösung aus dem Soche der zarischen regierung,
und der Verkürzung der Arbeitszeit.
Um 1 mai 1905 stellte der großte teil der Arbeiter ihre Arbeit ein. Damit bewiesen sie, daß sie den Kampf für diesjenigen Ziele, in deren Namen die Arbeiter im Jahre 1890 die internationale Maifeuer eingeführt hatten, in deren Ramen die Revolution stürmte, fortführen wollen.
Vom 1 mai bis jetzt schritten die Lodzer Arbeiter in den ersten Reihen der großen Arbeiterarmee, die in ganz Russland und Polen um unsere gemeinsamen Ziele „kämpftet“ Mit jeden tage nahern wir uns unserem Ziele. Die zarische regierung, die noch am 1 Mai 1905 selbstherrlich regiert hat, ist heute gezwungen, eine Komödie zu spielen, und will uns vorspiegeln daß eine „Volksvertretung“ schon ergistiert und daß das Volk schon die ihm von der regierung gewahrten Freiheiten genießt.
Aber alles, was das Volk hat-hat es nicht dank der Regierung, sondern das Volk, hat alles allein mit Gewalterrungen!
Bei uns in Lodz waren die Arbeiter am 1 mai 1905 noch unaufgeklärt und unbewußt, sie waren noch Sklaven der fabrikanten, mit Demut ertrugen sie die Ausbeutung und die Unterdrückung und beugten ihren Nacken vor jedem zarischen Schrege.
Heute am 1 mai tritt der Lodzer Arbeiter vor die Bourgeoifie und die zarische regierung als ein anderer, neuer Mensch: Das Arbeitervieh ist zum freien Menschen geworden!
In Tausenden, von Versammlungen, auf imposanten Rundgebunden und Barrikaden lernten die Lodzer Arbeiter die Freiheit kennen, sie begriffen, wie sie zu lieben und um sie zu ringen.
Am 1 Mai dieses Jahres werden die Lodzer Arbeiter durch die allgemeine Arbeitseinstellung kund geben, daß unser Kampf nicht aufhören darf bis wir in ganzen Reiche die Republik und für Polen Autonomie errungen!
Vor dem 1 mai 1905 haben die Lodzer Arbeieter noch 11 und 11 Stunde gearbeitet, denn viele Fabrikanten zogen alle im februar gewahrte Konzessionen wieder zurück. Seit dieser Zeit haben der Lodzer Arbeiter in hunderten von Streits wieder Lohnerhöhung erkampft und erreichten den 10 Stundentag. Noch einen Schritt und wir werden den 8 Stundentag erreichen!
Diesen Sprung wird die rewolution machen….
Am 1 mai dieses Jahres werden wir durch die allgemeine Arbeitseinstellung beweisen, daß wir im kampfe um den 8 Stundentag nicht einen Moment aufhören werden, und daß dieses Ziel uns immer auf dem Wege zum Sozialismus als Leitstern leuchten wird.
Am 1 mai vergangen Jahres war nur ein Gausen derjenigen, die klassen bewußt kämpfen. Heute, nach einem Jahre Kampfes mit der Regierung und der Bourgeoifie, den Eigentümern der Fabriken und der Arbeitsmittel wissen es hundert und tausende, daß eine wirtliche Erlösung von der Ausbeutung und der kapitalistischen Unterbrückung nur durch die Soziale Revolution erfolgen kann.
Am 1 mai dieses Jahres wird die ganze Arbeiterschaft von Lodz feststellen daß sie zum Sozialismus strebt als einziger Erlösung vom Kapitalistischen Soche.
Arbeiter! Ein Jahr des Kampfes, ein Jahr der Revolution verpflichtet uns! Kein Arbeiter darf an diesem Tage zur Arbeit gehen; Aber auch keiner von denjenigen, die mit uns mitfühlen wird am tage wo wir unsere Feier feiern im Jahre der Revolution, zur Vermehrung des Profits des Arbeiternehmers arbeiten. Kein Einziger von denjenigen, die von unserem Kampfe fernhalten wird es wagen die Feier der Arbeiterklasse, die für ihn die Freiheit erringt, zu trüben.
Es lebe der allgemeine, Stillstand am 1 Mai!
Es lebe die Redvolution!
Es lebe die Republik im Reiche mit der Autonomie in Polen!
Es lebe der Achtstundentag!
Es lebe der Sozialismus!
Lodzer Komitee
Der Sozialdemokratie Russisch polens und Litauens
Lodz – April 1906
-2%20(1).jpg)
-2-3.jpg)
-1.png)
-4.png)
-3.png)
-1.png)