Pozwoliłem sobie porozmawiać z nim, wspólnie przyszliśmy na teren cmentarza. Okazało się, że pan Henryk jest właścicielem całego lasu, także cmentarza. Opowiedział mi ciekawą historię..., otóż jego dziadek lub pradziadek podczas jednej z wizyt w kurnoskiej karczmie, przy okowicie zgodził się oddać kawałek lasu pod cmentarz ewangelicki. Tak powstał ten obiekt, pan Henryk urodzony w 1930 roku doskonale pamięta wiele pochówków miejscowych Niemców. Wspominał pogrzeb 19 letniej Niemki, który odbył się w latach okupacji. Była ona żoną miejscowego Niemca (nie umiał języka polskiego) o nazwisku Jenc lub Jenz. Był bogatym człowiekiem, posiadał dużo koni które ujeżdżał, pewnego razu zachorował, zabrano go do szpitala w Ruścu. Jego żona, będąca w szóstym miesiącu ciąży, kłusem wybrała się w drogę do swojego męża. W drodze poroniła i wkrótce zmarła z powodu powikłań ciążowych. Jej mąż ponownie się ożenił z dużo starszą kobietą, pierwsza żona, bardzo ładna kobieta została pochowana na tym cmentarzu. Niestety trudno jest odnaleźć jej grób, jedyną pamiątką jest bluszcz który posadził na grobie jej mąż, bluszcz obecnie rozrósł się na całym terenie cmentarza.
Bardzo dobrze zachowany grób pochodzi z 1949 roku.
Leży w nim Berthold Gutknecht, mieszkaniec Kurnosa Drugiego. Wiąże się z tą osobą bardzo ciekawa i zarazem tragiczna historia. Urodzony w Kurnosie Niemiec, był właścicielem miejscowej piekarni, z momentem rozpoczęcia drugiej wojny światowej wstąpił w szeregi SS. Był miejscowym działaczem, w opinii pana Henryka, był mimo wszystko dobrym człowiekiem, nie krzywdził Polaków. Zmarł 30 stycznia 1949 roku.
Więcej na ten temat zamieszczę w części trzeciej, z opowiadań pana Eugeniusza Wedera, mieszkańca Kurnosa, który bardzo dobrze go pamiętał, także wystawił mu dobrą opinię.
Grób jest zadbany, żyje syn Bertholda, mieszka w Łodzi, także dwa następne groby (pozostały ramy grobowe), są odwiedzane przez członków rodzin mieszkających także w Łodzi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz