Bukowiec i jego mieszkańcy byli wyspą na obcej ziemi z obcym językiem i środowiskiem, z częstymi zmianami władzy, a tym samym zmienną historią, co zmusiło tych byłych Szwabów i Prusów do ścisłej ochrony swoich zwyczajów i obyczajów, do secesji i nieznajomych, izolowania się i nie dopuszczania obcych elementów ludowych. Żenili się tylko między sobą, więc wielu z rodzin: Egler, Wildemann, Rau, Bühler tworzyli tzw. rodzinne kasty.
Dlatego koncentracja po wydaleniu i ucieczce z Großgörschen koło Lipska w 1806 r., spowodowała, że w Königsbach - Bukowcu było już 373 mieszkańców. Do takiej sytuacji przyczyniło się bogactwo w postaci wcześniej urodzonych dzieci.
Oczywiste, że ludzie na miejscu nie mieli wystarczających opcji życiowych przy takim przyroście. Dlatego część wróciła do starej ojczyzny inni dalej do zachodnich obszarów Rosji.
W tej lokalizacji bliskość niewielkiej miejscowości Łodzi (odległej17 km - ) można uznać za szczęście, ponieważ było to częścią „obfitości”, także za szczęście, ponieważ ta część mieszkańców bez zatrudnienia, mogła tam znaleźć pracę. Oczywiście miasto to było również głównym obszarem sprzedaży produktów rolnych rolników z Bukowca.
Od 1815 r. Królestwie Polskim władzę sprawował rosyjski gubernator w Warszawie (92 km).
Dostęp nowych osadników zanikł, a Szwabowie rozwijali się coraz bardziej w rodzaj wyspy bez dostaw świeżej krwi ze Szwabii.
Od 1830 r. przejął władzę Car rosyjski (cesarz) wraz z wprowadzeniem rosyjskiego języka urzędowego i rosyjskiego obowiązku służby wojskowej dla mieszkańców Bukowca, którego nie zmienił do 1918 r.
W czasie wojny światowej 1914-1918 rezerwiści się w pierwszych dniach wojny walczyli w armii rosyjskiej, aby walczyć z Niemcami.
Ale już 27.8.1914 Łódź i 28.8.1914 Bukowiec został zajęty przez wojska niemieckie. Entuzjazm mieszkańców Bukowca dla niemieckiego „wyzwoliciela” był ograniczony.
Podczas ciężkich walk między wojskami rosyjskimi i niemieckimi na różnych frontach pierwszej wojny światowej 13 mieszkańców Bukowca zmarło za cara rosyjskiego. W tym Hermann Wildemann.
- ciąg dalszy nastąpi -
Oczywiste, że ludzie na miejscu nie mieli wystarczających opcji życiowych przy takim przyroście. Dlatego część wróciła do starej ojczyzny inni dalej do zachodnich obszarów Rosji.
W tej lokalizacji bliskość niewielkiej miejscowości Łodzi (odległej17 km - ) można uznać za szczęście, ponieważ było to częścią „obfitości”, także za szczęście, ponieważ ta część mieszkańców bez zatrudnienia, mogła tam znaleźć pracę. Oczywiście miasto to było również głównym obszarem sprzedaży produktów rolnych rolników z Bukowca.
Od 1815 r. Królestwie Polskim władzę sprawował rosyjski gubernator w Warszawie (92 km).
Dostęp nowych osadników zanikł, a Szwabowie rozwijali się coraz bardziej w rodzaj wyspy bez dostaw świeżej krwi ze Szwabii.
Od 1830 r. przejął władzę Car rosyjski (cesarz) wraz z wprowadzeniem rosyjskiego języka urzędowego i rosyjskiego obowiązku służby wojskowej dla mieszkańców Bukowca, którego nie zmienił do 1918 r.
W czasie wojny światowej 1914-1918 rezerwiści się w pierwszych dniach wojny walczyli w armii rosyjskiej, aby walczyć z Niemcami.
Ale już 27.8.1914 Łódź i 28.8.1914 Bukowiec został zajęty przez wojska niemieckie. Entuzjazm mieszkańców Bukowca dla niemieckiego „wyzwoliciela” był ograniczony.
Podczas ciężkich walk między wojskami rosyjskimi i niemieckimi na różnych frontach pierwszej wojny światowej 13 mieszkańców Bukowca zmarło za cara rosyjskiego. W tym Hermann Wildemann.
- ciąg dalszy nastąpi -
Königsbach und seine Bewohner waren eine Insel in einem fremden land mit einer Fremden Sprache und Umwelt, mit oftmaligem Wechsel der Obrigkeit und damit einer wechselhaften Geschichte, die diese ehemalige Schwaben und Preussen zwang, streng ihre Bräuche und Sitten zu wahren, sich abzuschotten und keine fremde Volkselemente im Ort zuzulassen. Geheiratet wurde nur unter sich, deshalb die vielen Egler, Wildemann, rau, Bühler u.a. Familienhäufungen.
Deshalb die Konzentration nach der Flucht und Vertreibung in Großgörschen bei Leipzig und die Versuche 1806 gab es in Königsbach schon 373 Einwohner. Der starke Kinderreichtum der damaligen Zeit hat dazu beigetragen. Natürlich gab es für diesen starken Zugang von Menschen nicht genügend Lebensmöglichkeiten. Ein Teil zog wieder in die alte Heimat zurück bzw. weiter nach Russland westlichen Gebiete. In diese Lage kann die Nähe des Städtchen Lodz (17 km. - Enfernung) als Glück betrachtet werden, denn dort konnte ein Teil der "überflussigen" Einwohner Arbeit finden. Diese Stadt war natürlich auch das Hauptabsatzbebiet für die landwirtschaftlichen Erzeugnisse der Königsbacher Bauern.
Ab 1815 übte das Königreich Polen nit einem russischen Statthalter in warschau (92km.) die Staatshoheit aus. Der Zugang neuer Siedler versiegte und die Schwaben entwickelten sich immer mehr zu einer Inselfunktion ohne Nachschub frishen Blutes aus Schwaben. Ab 1830 übernahm der russische Zar (Kaiser) mit der Einführung der russischen Amtssprache und des russische Militärdinstens fur die Königsbacher die Macht, die er bis zum Jahre 1918 nicht mehr abgab.Im Weltkrieg 19141918 rückten deshalb die Reservisten in den ersten Kriegstagen in die russische Armee ein, um gegen Deutschland zu kämpfen. Aber bereits am 27.8.1914 wurde Lodz und am 28.8.1914 Königsbach von der deutschen Truppen besetz. Die Begeisterung der Königsbacher für die deutsche "Befreiung" hielt sich in Grenzen. Bei den schweren Kämpfen zwischen den russischen und deutsche Truppen an den verschiedenen Frontabschnitten des 1 Weltkriegs starben 13 Königsbacher fur den russischen Zaren. darunter hermann Wildemann.
- wird fortgesetzt -
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz