A potem pozdrowiłem Wirtembergię, a ona pozdrowiła was ponownie, swoich lojalnych synów, i przesłała wam znaki swojej braterskiej, nie, matczynej przyjaźni. Co najgłębiej łączy cię ze starą Szwabią? To, co zawiera motto Szwabii: Nieustraszeni i wierni. Paweł mówi: Nie wstydzę się ewangelii Jezusa Chrystusa. Kiedy schludna wieża małego kościoła wzniesie się na ziemię, będzie to potężne kazanie: My, Königsbacherzy, nie wstydzimy się naszego drogiego ewangelizmu. Och, wielu wstydzi się tego dzisiaj. Ewangelia Jezusa Chrystusa jest ze swej natury obraźliwa dla człowieka, ponieważ jej pierwsze zdanie brzmi: Nie ma nic we mnie i moim życiu na tej ziemi. Nasz dumny czas jest głęboko zaciemniony przez ewangelię; jesteś biedny i nieszczęśliwy, żałośnie ślepy i nagi. Każdy, kto tak mówi, nie lubi być słyszany na głos. A jednak - my, którzy znamy ewangelię, jak możemy się jej wstydzić? Im dłużej znajdujemy się pod presją tego strasznego czasu, tym większe staje się to, że mamy dobrą nowinę o naszym Bogu, tę ewangelię z jej niebiańskimi słowami pocieszenia od Ojca, który nas szuka, niezależnie od tego, czy go uwolnimy. Kiedy uświadamiam sobie, co w tym czasie oznacza pozwolenie na wiarę w Bożą łaskę, a następnie widzę, że ewangelia daje mi do tego prawo, wtedy moja dusza jest pełna radości i wiem: ewangelia nie należy do ławki, ale w środku naszego czasu. Chcemy ją wykrzyczeć i wyśpiewać całemu światu: nie wstydzimy się tej ewangelii. Czyni ona dla nas największą rzecz - zbawia nas - tutaj od zgiełku czasu i tam na wieczność. Drodzy bracia i siostry! Stara niemiecka ojczyzna jest teraz z wami bardziej niż kiedykolwiek ze swoją miłością. A kiedy wojna się skończy, nastąpi ożywiona wymiana miłości i wspólnoty między nami w starej ojczyźnie a wami, naszymi braćmi tutaj. Z radością damy wam wiele. Ale dzisiaj chciałbym podkreślić coś innego: to, co otrzymujemy od was. To wrażenie, jak święta może stać się wiara ludzi i ich narodowość. Nigdy nie zapomnę, jak cudownie wzrosła wasza lojalność wobec obu. Tylko wtedy można w pełni posiąść świętą rzecz, gdy się za nią cierpiało. Cierpieliście w 1914 roku w imię waszej wiary i waszego języka modlitwy. Niech Bóg o was nie zapomni. Niech was obficie błogosławi, a Jego święte słowo niech będzie chlebem życia dla przyszłych pokoleń.
Po modlitwie i pieśni pastor Schmidt poprosił przedstawiciela Konsystorza Ewangelickiego w Warszawie, pastora Geißlera, o odczytanie aktu erekcyjnego. Brzmi on następująco:
„Dnia 15. lipca tysiąc dziewięćset siedemnastego roku po narodzeniu naszego Zbawiciela i Odkupiciela Jezusa Chrystusa, w trzecim roku największej wojny narodów, jaką odnotowała historia świata, wojny Niemiec, Austro-Węgier i ich sojuszników, Turcji i Bułgarii, przeciwko Rosji, Francji, Anglii, Włochom, Rumunii, Japonii, Stanom Zjednoczonym Ameryki Północnej i narodom, które zwołały ze wszystkich pięciu kontynentów, położono kamień węgielny pod budowę kościoła protestanckiego w miejscowości Königsbach, w miejscu, w którym ten dokument jest zamurowany.
Kościół zostanie wzniesiony w tym samym miejscu, gdzie stał stary kościół ewangelicko-augsburski, który został zbudowany przez przodków obecnych mieszkańców wsi Königsbach, którzy wyemigrowali z Królestwa Wirtembergii w 1803 roku, kiedy kraj ten był prowincją Królestwa Prus pod rządami króla Fryderyka Wilhelma Trzeciego, ale który został spalony przez Rosjan, kiedy wrócili z tej wioski w grudniu tysiąc dziewięćset czternastego roku, wraz z osiemdziesięcioma pięcioma gospodarstwami należącymi do niemieckich kolonistów.
Kamień węgielny pod budowę nowego kościoła położono, gdy tereny te zostały zajęte przez wojska niemieckie, a Polska, która do tego czasu była prowincją rosyjską, została ponownie podniesiona przez zwycięskie mocarstwa centralne do niepodległego Królestwa Polskiego..
Władcą Rzeszy Niemieckiej jest cesarz Wilhelm II, a generalnym gubernatorem okupowanego terytorium jest obecnie generał kawalerii Erz. Von Beseler z siedzibą w Warszawie oraz arch. von Kries, szef administracji cywilnej tego terytorium.
Wieś Königsbach, która po polsku nazywa się Bukowiec, należy do gminy Brojce w powiecie łódzkim i jest parafią zboru ewangelicko-luterańskiego w Pabianicach.
Gubernatorem wojskowym łódzkiego gubernatorstwa wojskowego jest obecnie generał porucznik von Schmitt, cesarskim niemieckim komendantem policji dla obszaru administracyjnego Łodzi jest Rittmeister dr Lochrs, starostą powiatu łódzkiego jest Rittmeister von Kessel.
Pastor Julius Bursche w Warszawie był generalnym superintendentem Warszawskiego Konsystorza Ewangelicko-Augsburskiego, który obejmował pięć okręgów kościelnych: warszawski, kaliski, piotrkowski, płocki i augustowski. Ponieważ jednak przed wkroczeniem wojsk niemieckich do Warszawy latem 1915 r. wyjechał z nieznanych powodów do Rosji Wewnętrznej, jego zastępcą został pastor Konsystorialrat Rudolf Gundlach w Łodzi. Superintendentem okręgu kościelnego Piotrkowa, do którego należy pabianicki zbór ewangelicki, a tym samym wieś Königsbach, został starszy pastor W.P. Angersterin w Łodzi, pastor pabianickiego zboru ewangelickiego Rudolf Schmidt.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz