Korpus Ochrony Pogranicza - Strażnica 69 Ługowate - Franciszek Turek - Bukowiec

Myślę, że trafiłem na zdjęciową perełkę ! Podczas wczorajszej wizyty u mieszkanki Bukowca, Pani Krystyny Myszki, natrafiłem na wypłowiałe zdjęcie. Od razu zwróciłem na nie uwagę, leżało pomiędzy mnóstwem innych zdjęć. Wypożyczyłem je, zrobiłem skan, z tyłu zdjęcie było wypisane atramentem, niestety pozostała tylko plama, nie do odczytania... Na tym zdjęciu z prawej strony jest ojciec pani Krystyny, Franciszek Turek, urodzony w 1907 roku. Podczas zwrotu zdjęć, spytałem panią Krystynę, czy coś może powiedzieć o wojskowej karierze taty. Odpowiedziała, że będąc dzieckiem, słyszała często jego opowieści, zapamiętała, że służył w okresie międzywojennym w Pile. Nic więcej nie jest w stanie powiedzieć...

Pozostała mi Wikipedia, w niej znalazłem następujące informacje:

Strażnica KOP „Ługowate” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.
W 1924 roku, w składzie 2 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 8 batalion graniczny. W 1928 roku w skład batalionu wchodziło 13 strażni^c. 69 strażnica KOP „Ługowate” w latach 1928 – 1934 znajdowała się w strukturze 1 kompanii KOP „Mikołajewszczyzna”. W komunikacie dyslokacyjnym z 1938 roku nie występuje. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej.
W 1932 roku obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku popolicyjnym
Strażnice stanowiły pierwszy rzut ugrupowania Korpusu Ochrony Pogranicza. Każda ze strażnic liczyła 18 żołnierzy i rozmieszczona była tuż przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy. Na dzień 1 grudnia 1927 roku korpus wystawił 352 strażnice
Przewidziani do Korpusu Ochrony Pogranicza żołnierze odbywali 6-miesięczne przeszkolenie rekruckie w określonym pułku piechoty. Potem grupa żołnierzy trafiała do kompanii odwodowych na 6 miesięcy. Na następne 12 miesięcy grupa ta z kompanii odwodowych trafiała do plutonów odwodowych kompanii granicznych. Kompanie odwodowe Brygady KOP „Grodno,” pułków „Wilno” i „Sarny” cały swój stan wysyłały co pół roku wprost na strażnice na okres 12 miesięcy. W batalionach pułku Głębokie (z wyjątkiem batalionu „Słobódka”), pułku „Wołożyn”, brygad „Polesie” i „Podole” oraz batalionu „Krasne” i „Kleck” cały stan kompanii odwodowych przechodził do plutonów odwodowych kompanii granicznych na okres 6 miesięcy, a następnie na kolejne 6 miesięcy na strażnice. Żołnierz na strażnicy powinien być narodowości polskiej, z wykluczeniem elementu pochodzącego z dużych ośrodków robotniczych, posiadać minimum trzy oddziały szkoły powszechnej i reprezentować pożądane wartości moralne i polityczne. załogi strażnic nie brały udziału w koncentracjach, manewrach ani w ćwiczeniach.
Szerokość odcinka ochranianego przez strażnicę określał dowódca batalionu, a głębokość pokrywała się zasadniczo z głębokością strefy nadgranicznej i wynosiła około 6 kilometrów. Podstawowymi elementami pełnienia służby granicznej były: posterunki obserwacyjno-alarmowe, patrole pogotowia strażnicy, patrole obchodowe dzienne i nocne, zasadzki, posterunki kontrolne, posterunki ochronnej i patrole sprawdzające. W 1937 roku zniesiono posterunki alarmowe.

Nie jestem mocny w tym temacie, proszę o pomoc, zmienię natychmiast, jeśli otrzymam nowe informacje.

Materiał:

Strażnice Korpusu Ochrony Pogranicza

Strażnica KOP „Ługowate” | Heltenic.pl