Początkiem końca dla Zakładów Ceramiki Jana Krauze, był dzień 29 października 1949 roku. Tego dnia ukazem numer 10 podjęto decyzję o przejęciu na własność Państwa 16 cegielni i innych zakładów produkujących (okolice Łodzi) cegłę i płytki....Stworzono monstrum: Łódzkie Zakłady Ceramiki Czerwonej w Łodzi, ul. 11 Listopada 113a. Podano, że wzywa się właścicieli wymienionych 16 przedsiębiorstw oraz właścicieli składników majątkowych, do stawienia się w czasie i w miejscach wyznaczonych do sporządzenia do protokółu zdawczo - odbiorczego. Niestawiennictwo nie wstrzymuje takowych protokółów... Rodzinna Firma Ceramiki J.Krauze powstała pod koniec XIX wieku.
W niedzielnym wydaniu Litzmannstadter Zeitung z dnia 15 sierpnia 1943 roku, można znaleźć na stronie 6-tej, spory artykuł dotyczący Fabryki Płytek, której właścicielem był Jan Krauze. Rodzina Krauze była jedną z pierwszych, które osiedliły się na terenie Andrespola pod konie XVIII wieku. Na samym początku Fabryka produkowała kafle do pieców, z czasem się rozrastała i w latach 40-tych produkowała 3 do 4 milionów płytek rocznie! Cała produkcja w Niemczech w tym czasie wynosiła 40 milionów. Zatrudnienie w szczytowym okresie wynosiło 200 pracowników.
Obecnie na terenie Fabryki J.Krauze, znajduje się Centrum Handlowe, idę o zakład, że ponad połowa kupujących nie ma pojęcia, co dawnej się tam znajdowało. Grób Krauze znajduje się na zarośniętym, zaniedbanym cmentarzu ewangelickim w Andrzejowie, smutne, ale prawdziwe....
O rodzinie Krauze można przeczytać w PLAN ODNOWY MIEJSCOWOŚCI ANDRESPOL:
Ochotnicza Straż Pożarna w
Andrespolu*
Oficjalna
data powstania straży to rok 1928. Jednak wśród osób, które pamiętają czasy
sprzed II wojny, panuje przekonanie, że straż jest dużo starsza. Założył ją Jan
Krauze, który był właścicielem fabryki w Andrespolu, produkującej kafle.
Fabryka była głównym miejscem pracy większości mieszkańców Andrespola i okolic
– która w 1905 roku zatrudniała 24 robotników, a w 1930 roku już 200
robotników. Fabryka ta stała jak na ówczesne czasy na wysokim poziomie. I być może
ta „nowoczesność” w podejściu do produkcji skłoniła jej właściciela do
posiadania wzorem łódzkich fabryk własnej straży ogniowej, która chroniłaby
jego własność i ludzi w niej pracujących. Od tego czasu straż w Andrespolu,
podobnie jak w innych wsiach i miasteczkach całej Polski, szybko stała się
ośrodkiem życia społeczno – kulturalnego Andrespola. Rodzina Krauze zapewniała
straży sprzęt, umundurowanie, świetlicę i instrumenty muzyczne – ponieważ przy
jednostce OSP utworzono orkiestrę dętą. Jej gra uświetniała święta kościelne,
pogrzeby, śluby, wesela oraz inne uroczystości. Remiza była centrum życia
kulturalnego, organizowano zabawy taneczne, przedstawienia, działało tam „kółko
artystyczne”. Działalność amatorskich zespołów teatralnych była jedną z najchętniej
wybieranych form upowszechniania kultury stosowanych przez ochotnicze straże
pożarne.
Dzięki nim kształtowały swoją pozycję w społeczeństwie, pracowały na autorytet,
jednocząc wokół siebie mieszkańców wsi. Odpowiadając na zapotrzebowanie ludzi w
dziedzinie rozrywki i zabawy jednocześnie kształtowały ich światopogląd i
kształtowały nawyki kulturalne.
W
pierwszych latach po wojnie fabryka została upaństwowiona i uzyskała nazwę
„Łódzkie Zakłady Ceramiki Budowlanej”. jej przedwojenni właściciele wyemigrowali
do Niemiec. Wojennym zawirowaniom nie poddała się straż, nadal należała do jej
szeregów część przedwojennej drużyny, ale pojawili się też nowi członkowie.
Straż wciąż była jednostką przyzakładową. Jej członkowie nadal rekrutowali się
z grona pracowników „Ceramiki”. Dopiero w 1952 roku została rozwiązana straż
zawodowa.....
* materiał pochodzi:
I - bip.andrespol.pl
www.andrespol.bip.cc/.../24_0f0gg5fd_Plan_Odnowy_Miejscowosci_Andrespol__VI...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz