O Panu Piotrze Sölle czytałem i słyszałem dużo. Wiedziałem, że jego pasją są cmentarze wojenne z okresu 1 Wojny Światowej. Wczoraj napisał do mnie w związku z materiałem który zamieściłem na moim blogu o cmentarzu w Bechcicach. Pisać mi się za bardzo nie chciało więc poszły w ruch telefony..., pierwsza nasza rozmowa trwała tylko godzinkę. Jak to się mówi, trafił swój na swojego. Dowiedziałem się o szerszych zainteresowaniach Pana Piotra, nie tylko kwatery wojenne, także cały powiat pabianicki i oczywiście Pabianice są w kręgu jego zainteresowania. Wychodząc na przeciw jego zainteresowaniom, zamieszczam kilka artykułów zamieszczonych w Litzmannstädter Zeitung, bo myślę, że jest szersze grono czytelników, których zainteresują te mniejsze miejscowości wokół Łodzi.
Litzmannstädter Zeitung mit dem amtlichen Bekanntmachungen für Stadt und Kreis Litzmannstadt. 1942-04-15 Jg. 25 nr 104
Małe miasteczko Lutomiersk, do którego można dojechać pociągiem z Litzmannstadt w 75 minut, od zawsze było popularnym celem wycieczek mieszkańców dużego miasta włókienniczego, którzy chcieli rozkoszować się leśnym powietrzem. Okolice Lutomierska są dość zalesione i mają - co na Wschodzie nie jest bynajmniej oczywiste - zarówno lasy liściaste, jak i iglaste. Ta bliskość Litzmannstadt może być powodem, dla którego większość ludzi nie wie, że miasto Lutomiersk, liczące około 6000 mieszkańców, należy do powiatu łaskiego i leży prawie dokładnie na granicy powiatu Lltzmannstadt-Land. W cieplejszych miesiącach roku okolice Lutomierska są atrakcyjne nie tylko ze względu na piękne spacery po lesie, ale także na kąpielisko na skraju lasu. Niemiecka populacja tego popularnego celu wycieczek została już znacznie wzmocniona przez liczne rodziny przesiedleńców, takich jak Niemcy wołyńscy, besarabscy, galicyjscy i buchenlandzcy. Osadnicy ci zdążyli się już dobrze zadomowić i doskonale poznali warunki glebowe. Z ich rozmów można usłyszeć wdzięczność dla Führera za sprowadzenie ich do domu, do Wielkiej Rzeszy Niemieckiej. Znalazło to również czynny wyraz w radosnych datkach na rzecz działań wojennych. Od 1 października 1011 r. do 31 marca 1942 r. w Lutomiersku zebrano nie mniej niż 19.764,06 RM. W ciągu dwóch lat pracy starosta z wielkim zapałem starał się uporządkować swoją dzielnicę złożoną z 15 wsi i nadać jej niemieckie oblicze. Przy zrozumieniu i pełnej współpracy miejscowych wodzów udało się to osiągnąć na tyle, na ile pozwalał okres wojny. Stworzono zaplecze socjalne, w szczególności stały punkt pielęgniarski i punkt pomocy "Matka i dziecko". Z pewnością brakuje jeszcze wielu rzeczy, które w starym Reichsgau uważane są za oczywiste, ale jesteśmy dopiero na początku prawdziwie wszechstronnego rozwoju. Na razie wodociągi, kanalizacja i światło elektryczne muszą zejść na dalszy plan w stosunku do tego, co decyduje o losach wojny. Ale wszystko, czego jeszcze brakuje, jest tylko kwestią czasu. My, którzy przybyliśmy tu ze starej Rzeszy, wiemy o tym aż za dobrze i dlatego pracujemy z radością i niezachwianie na Wschodzie, który został wyzwolony krwią naszych dzielnych żołnierzy, mimo wielu małych niedostatków.
Von jeher ist das Städtchen Lutomiersk , das ma n mit der Zufuhrbahn vo n Litzmannstadt aus in 75 Minute n erreicht, ein beliebter Ausflugsort der Bewohner der großen Textilstadt, die einmal Waldluf t genießen wolleh. Die Umgebung von Lutomiersk ist nämlich recht waldreich und besitzt — was im Osten keineswegs selbstverständlich ist —, sowohl Laub- wie Nadelhölzer. Diese Nachbarschaft zu Litzmannstadt mag schuld daran nein, daß die meisten Leute gar nicht wissen, dttß d'o rund 6000 Einwohner zählende Stadtgemeinda Lutomiersk zum Kreis Lask gehört und fast genau auf der Kreisgrenze des Kreises Lltzmannstadt-Land liegt. In der wärmeren Jahreszeit macht die Gegend von Lutomiersk außer den schönen Wald - Spaziergängen das am Waldran d gelegene Schwimmbad anziehend. Die deutsche Bevölkerung des beliebten Ausflugsortes wurde durch zahlreiche Um - .siedlerfamillen , wie Wolhynicn-, Bessarabien-, Galizien- und Buchenlanddeutsche, schon wesentlich verstärkt. Diese Ansiedler haben sich schon gut eingewöhnt und sich mi t d e n Bodenverhältnissen bestens vertraut gemacht. Aus ihren Gesprächer hört man d?n Dank gegenüber dem Führer für die rettende Heimholung ins Großdnutschs Reich heraus. Auc h tätigen Ausdruc k fand diesrj Dm'.'barke't in den freudigen Spenden zu m Krieqn-WHW. So konnten in Lutomiersk vo m 1. Oktober 1011 bis zum 31. Mär z 1942 nicht weniger als 19 764,06 RM. aufgebracht werden. M i t viel Eifer bemühle sich der Amiskommissar in zweijähriger Arbei t seinen 15 Orte umfassenden Amtsbezirk, gegenüber der früheren Zeit, in Ordnung zu bringen und ihm e m deutsches Gesicht zu geben. Bei Verständnis- . voller Mitarbeit der Ortsvorsteher ist dies auch gelungen, soweit es nur irgendwie die Kriegszeit zuließ. A n sozialen Einrichtungen wurde insbesondere eine ständige Schwesternstation und eine Hilfsstelle „Mutte r und Kind " geschaffen. Gewiß fehlt noch manches, was man In den alten Reichsgauen für Selbstverständlichkeiten hält, doch stehen wir erst am Anfang des wirk - lich umfassenden Aufbaues. So müssen im Au - genblick Wasserleitung, Kanalisation und elektrisches Licht vo r den Dingen zurückstehen, die kriegsentscheidend sind. Doch alles, was noch fehlt, ist nur eine Frag e de r Zeit . Und dies wissen wir aus dem alten Reichsgebiet nach hier Gekommenen nur zu gut und arbeiten daher freudig und unverdrossen in dem durch das Blut unserer tapferen Soldaten befreiten Ostland bei mancherlei kleinen Entbehrungen mit.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz